Cis POSPOLITY

Krajowy gatunek, będący pod ścisłą ochroną, tworzący drzewa lub duże krzewy o powolnym wzroście. Stare drzewa w klimacie Polski dorastają do 8-15 m wysokości. Pokrój młodych roślin jest stożkowy a w starszym wieku zaokrąglony. Igły zimozielone, ułożone grzebieniasto, ciemnozielone, mają 2-3 cm długości i do 2,5 mm szerokości. Rośliny dwupienne. U okazów żeńskich liczne „owoce” pokryte czerwoną (jadalną!) osnówką. Osnówki wybarwiają się na czerwono na przełomie VIII/IX i opadają na ziemię. Są one bardzo chętnie zjadane przez ptaki. Cis do uprawy wymaga gleb dość żyznych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych, ale z powodzeniem znosi także okresy suszy. Nie rośnie na glebach zimnych, kwaśnych i podmokłych a także na suchych glebach piaszczystych. W czasie ostrych zim może przemarzać lub wysychać szczególnie od strony południowej, dlatego do jego uprawy lepiej wybierać stanowiska półcieniste a nawet cieniste (ewentualnie cieniować w okresie mroźnych zim). Ponieważ świetnie znosi cięcie i strzyżenie jest podstawową rośliną na formowane żywopłoty i strzyżone figury ogrodowe, szczególnie w zachodniej części Polski.